Şimdi sana şiir yazmaya kalkıştım.
Ne haddime değil mi ?
Oysa gözlerine bile bakamıyorken,
tenini sadece uzaktan kokluyorken,
ne haddime değil mi ?
Pencereden seziyorum dışarıyı,
güneşi dolunayı.
Sen geliyorsun aklıma, vakitsiz bir anda,
şiir yazmak istiyorum sana;
ne haddime değil mi ?
Düşlerimle birlikte otururken parkta
irkildim aniden, omzuma uzanan elle.
Dönüp baktım sensin diye
ama, ama değildin.
Yüzünde hafif tebessüm, alnında çizgiler,
ak saçı ile bana gülümseyen
kederli amca.
Onu sen sanmıştım.
Üzülme evlat değmez, değmez zalımlara
bu dert bu çile bu keder.
Senı senden almalarına izin verme evlat dedi
ve çekip gitti omzuma dokunarak.
Uçuşan martılara takılan bakışımla düşündüm
haklı mı diye amca.
Sezdim söyle bir geçenleri
haklı galiba dedim.
Şimdi sana şiir yazmaya kalkıştım
haddime mi diye sormayacağım;
hayatıma girmen mi, ne haddine zalım.
-ea-
